 Узоқдан талпинган оташ қалбингнинг
Тафтига умрбод қиларман тоқат.
Гумонлар ўрайди ишқни қатма-қат,
Сен мени алдама, алдама фақат!. Минг бора алданиб бўлган бул юрак
Сўнгги бор алдовга кўнмаса керак.
Тиканни пар тутиб битмоқдаман хат-
Сен мени алдама, алдама фақат!. Кўзларим эшикка михланди, эй дил.
Юрагим ҳижронга сихланди-ей, бил.
Шубҳалар қўймайди кўтармоққа қад-
Сен мени алдама, алдама фақат! Умримнинг ортида ғижимланган бахт...
Эртакка айланар бир бор сингган тахт.
Мен ўзга гўшадан тиламам роҳат.
СЕН МЕНИ АЛДАМА, АЛДАМА ФАҚАТ!.
| 
